De naam is Otto, een jonge galgoboy.
Even ziet het er voor mij daar in het enge Spanje niet goed uit,
maar lieve mensen vinden mij en nemen mij mee naar het asiel.
Dan komt de dag dat er een plaatsje vrij is op het vliegtuig,
samen met nog een paar gelukzakken vliegen we richting België,
daar mogen we in warme opvanggezinnen openbloeien.
In Zaventem komen en Jan en Ingrid mij ophalen,
Alea, een zotte, maar oh zo lieve puppymeid mag ook mee.
We ontmoeten een paar cockers, een zeer oude (16j) soortgenoot, Pancho en 2 miauwende snorharen ...das tof!!! Het is hier partytime, spelen, eten en slapen...wat een hondenleven.
Alea vindt al zeer snel haar gouden mandje, ik zie haar met tranen in mijn oogjes vertrekken...en ik dan ?
Ik hoor hier zo af en toe al eens iets van "Otto dit en Otto dat" en "Otto blijven" ... ik steek mijn lange neus graag in andermans zaken haha, maar wat zouden ze bedoelen? Vinden ze me lief, schattig, knap... eu gewoon onweerstaanbaar ?
Jaaaaaaaaaaaa dat is het, ze willen mij, ik mag blijven!!!
Rap rap, waar is mijn gouden mandje ???
Neen, ik neem deze zachte zetel wel, en kruip heel dicht tegen opa Pancho,
die vindt het ook "cool", fluistert hij me net in mijn oortjes.
Ben ik een GELUKSVOGEL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Groetjes,
Ingrid & Jan
Het risico van OPVANG ... af en toe blijft er eens eentje plakken :-) Otto heeft in elk geval een GOUDEN MANDJE gevonden, zoveel is zeker en zijn grote broer Pancho die onlangs zijn vriend Sanchez moest afgeven, zal wel voor ons kleine opdondertje zorgen. En ja Ingrid 'soort kent soort' :-) Anita
BeantwoordenVerwijderen